สวัสดีค่ะทุกคนนนน เราชื่อ คาริน นะ เรียนที่ KICL ตั้งแต่เดือนตุลาคม ปี 2016
จนถึงเดือนกันยายน ปี 2018 ทั้งหมดก็ 2 ปี จะว่านานก็นาน จะว่าสั้นก็สั้น
เรายังรู้สึกอยากเรียนต่ออยู่เลยอ่ะ เพราะที่โรงเรียนสนุกมากๆได้เจอเพื่อนต่างชาติใหม่ๆ
และได้ใช้ภาษาญี่ปุ่นสื่อสารกัน
(เพราะชั้นง่อยอังกฤษยังไงล่ะ 5555) หากอยากรู้ว่าที่โรงเรียนสนุกยังไง (ในขณะที่เพื่อนหลายคนอยากจะหนีไปอ่ะนะ)
ต้องมาฟังทางนี้เลยยยย
ต้องบอกก่อนว่า เพราะเราค่อนข้างเป็นเด็กกิจกรรม เราเลยเข้าร่วมแทบจะทุกกิจกรรมของ KICL เลยล่ะ อย่างเช่น กีฬาสีของโรงเรียน (運動会) หู้ยยยสนุกมาก ที่โรงเรียนไม่ได้ให้เรากีฬาเแข่งกันแบบจริงจังนะ ส่วนใหญ่จะเป็น
กีฬาฮาๆ
แต่ขออุบไว้ก่อน ลองไปเข้าร่วมดูแล้วจะรู้ ใครที่บอกว่าไม่สนใจ พอเข้ากิจกรรมแล้วไฟลุกเว้ยเห้ย
สีชั้นต้องชนะเท่านั้นเฟร้ยยย !! หรือจะเป็นกิจกรรมฮัปเปียวไก (発表会) ที่จะให้ตัวแทนนักเรียนต่างชาติของแต่ละห้อง ได้ไปพรีเซ้นท์หัวข้อที่เราอยากจะเอามานำเสนอทุกคนทั้งโรงเรียนหน้าเวที
!! ขออวดหน่อยว่าเราได้ขึ้นเวทีนี้ถึง 2 ครั้งเลยนะ (ได้เหรอ 555)
แต่ยังมีอีกจ้า
กิจกรรมวันเรียนจบ (卒業式) ก็คือพิธีเรียนจบในแต่ละเทอมนั่นเอง
จะมีการแสดงร้องเพลงของนักเรียนชั้น 上級2 และประกาศทุนการศึกษาให้กับนักเรียนที่ได้รับเลือก
(ซึ่งไม่ใช่ชั้นนนน) นอกจากกิจกรรมเหล่านี้แล้ว ยังมีการพานักเรียนแต่ละชั้นไปทัศนศึกษานอกโรงเรียนในช่วงหน้าร้อน
พร้อมกับทำกิจกรรมนอกสถานที่อีกด้วย
แน่นอนว่าเพื่อนทุกคนในห้องมักจะมากันครบในวันแบบนี้ อิหยังวะ !
และอีกกิจกรรมที่สนุกสุดๆสำหรับเราคือ บุงกะเด
ที่โรงเรียนจะให้เราเลือกว่าอยากทำกิจกรรมอะไร เกี่ยวกับวัฒนธรรมที่โรงเรียนจัดให้
มีทั้งทำขนมญี่ปุ่น ใส่ชุดกิโมโนรำพัด และอื่นๆ แต่สิ่งที่เราเข้าร่วมมาตลอด 4
เทอมก็คือออ คิโยมิสึยากิ การวาดภาพบนแก้วดินเผา
แล้วก็เอาไปเผาให้ได้ลายสวยๆที่เราวาดออกมา เป็นลายสีฟ้าและน้ำเงินสุดสวยยย
(ล่าสุดก็คือมี 4 แก้วแล้วง่ะ)
นอกจากกิจกรรมของโรงเรียนได้
เรายังได้เข้าร่วมโครงการ WWOOF ที่โอกินาว่ามาด้วย
ก็คือไปเป็นอาสาสมัครให้กับโฮสชาวญี่ปุ่น ช่วยทำงานต่างๆตามที่ได้รับมอบหมาย
ในส่วนของเรานั้น โฮสทำร้านอาหารทะเล ก็จะได้รับลูกค้า เสิร์ฟอาหาร ล้าจาน
เตรียมอาหารบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่ถึงขั้นได้ตกปลานะ
เรากับโฮสสื่อสารกันเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่งทำให้สกิลการเอาตัวรอด
และภาษาญี่ปุ่นของเราแข็งแกร่งขึ้นมากกกกก
ความรู้ไม่ได้มีแค่ในห้องเรียนเท่านั้นนะจ๊ะ
และที่สำคัญโฮสขับรถพาเราไปเที่ยวหลายๆที่ในโอซากินาว่าด้วย
ได้ชมทะเลสีฟ้าของที่นั่น ซึ่งสวยมากๆๆๆ แถมยังให้เรายืมรถไปขับเล่นชมวิว
(ต้องมีใบขับขี่สากลเด้อ) และซื้อไอติมที่แฟมิลี่มาร์ทเลี้ยงทุกวันด้วยล่ะ
รักลุงงงง เป็นโครงการที่เราอยากแนะนำใครที่อยากไปหาประสบการณ์อยู่กับคนญี่ปุ่น
ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของเค้า และที่แน่ๆได้ฝึกภาษาญี่ปุ่นอย่างแน่นอน
ตั้งแต่ตอนที่ได้รับ Visa นักเรียน
เราเปิดเพจเป็นของตัวเองชื่อ มางงในดงยุ่น (ซึ่งไม่ค่อยมีคนไลค์ 555)
ไว้เล่าเรื่องราวที่เราได้เจอตอนอยู่ที่เกียวโต มีทั้งฮาบ้าง ไรสาระบ้าง บ่นบ้าง
อยากจะเก็บไวเป็นไดอารี่ของตัวเอง หลังจากที่เรียนจบมันก็ยิ่งทำให้เรารักประเทศญี่ปุ่นมากขึ้นไปอีก
และปัจจุบันเราทำงานเป็น Creative Content Writer
คอยเขียนอัพเดทสถานที่ท่องเที่ยวในญี่ปุ่น แจ้งข่าว
หรือแนะนำเรื่องต่างๆเกี่ยวกับญี่ปุ่นให้กับคนที่รักญี่ปุ่น ที่เว็บไซต์
chillchilljapan.com แหละจ้าาาาา ต้องขอบคุณภาษาญี่ปุ่น และการเรียนที่ญี่ปุ่นที่เป็นจุดเริ่มต้นและจุดเปลี่ยน
จากเด็กกราฟิกมาทำงานสายญี่ปุ่น และได้ค้นพบตัวเองจริงๆ (โอ้ !เท่ชะมัด)
ใครที่ตอนนี้กำลังไม่แน่ใจว่าชอบภาษาญี่ปุ่นจริงหรือเปล่า
หรือยังหาตัวเองไม่เจอ เราคงจะไม่พบคำตอบถ้าหากว่าไม่ลองทำมันไปให้สุด
สุดท้ายหากเราไม่ได้ชอบมันจริงๆ แต่ก็ยังมีสกิลภาษาที่สามเพิ่มขึ้นมาจริงมั้ยล่ะ
ไม่มีอะไรที่ทำแล้วเสียเปล่าหรอกนะ
สุดท้ายอยากให้คนที่กำลังเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่สู้ๆ
หาแพสชั่น แล้วสนุกไปกับมัน เหนื่อยก็พักบ้าง
ไปนั่งชิวๆดูคนพลอดรักกันแถวคาโมกาวะก็ได้นะ 555555555
0 件のコメント:
コメントを投稿